Czarna śmierć

Uwaga! Artykuł nie jest przeznaczony dla ludzi o słabych nerwach. Czytasz to na własną odpowiedzialność!

Dżuma zwana również czarną śmiercią jest bardzo groźną chorobą zakaźną. Jej rezerwuarami są głównie szczury. Na świecie było wiele jej epidemii i pandemii, ale najwięcej ofiar pochłonęła ta z czternastego wieku.

Choroba objawiała się poprzez gorączkę z dreszczami. Później z mocno nabrzmiałych węzłów chłonnych zaczynała sączyć się krew zmieszana z ropą. Potem naczynia krwionośne w palcach i nosie zaczynały potwornie gnić. Następnie była już tylko śmierć. 

Całe to okropieństwo stało się sprawką Mongołów ze Złotej Ordy. Stało się to w 1347, kiedy to oblegali oni port Kaffa na Krymie. Zastosowali swego rodzaju broń biologiczną, a mianowicie katapultowali zwłoki swych pobratymców zmarłych na dżumę przez mury miasta.


Na reakcję wirusa nie trzeba było długo czekać. Rozpętało się prawdziwe piekło. Wśród zarażonych byli także kupcy z genui. Zainfekowani popłynęli do Europy i niczego nie podejrzewając za ich sprawą epidemia przerodziła się w pandemię.

Wierni ubzdurali sobie, iż jest to swoista kara za grzechy. W tamtych czasach było to zupełnie normalne. Bardzo mała wiedza o medycynie plus wpływy kościoła  doprowadziły do paniki. Teoretycznie nie dało się nic zrobić.

Została jeszcze praktyka. Z dżumą próbowano walczyć na wiele sposobów. takich jak izolacja zarażonych, kwarantanna miast czy nawet palenie zwierząt domowych. To ostatnie pomimo, że makabryczne nie było wcale złym pomysłem, ponieważ wraz z nimi ginęły pasożyty (nosiciele dżumy).

Umówmy się. To nie było tak, że nikt nie chciał ratować zakażonych. Czasem pomocny okazywał się tzw. doktor dżuma.
Była to charakterystyczna postać nosząca kapelusz, płaszcz oraz znaną maskę w kształcie ptasiego dziobu, która wypełniona była ziołami i olejkami. Zapobiegała ona zakażeniu.

Cały horror trwał do 1351 roku kiedy to "niebo się przejaśniło". Szacuje się, że pandemia czarnej śmierci zabiła 200 milionów ludzi!